در متون دینی ویژگی های مثبت واوصافی ناظر به کرامت ومنزلت والی انسان مطرح شده است،مواردی مانند تکریم انسان،داشتن نیکو ترین ساختار،حمل امانت الاهی، برتری برفرشتهومسخر انسان بودن تمامی موجودات آسمان هاوزمین.
در متون دینی امور متعددی به عنوان اهداف خلقت انسان مطرح شده،مانند اظهار صفات الاهی (همچون حکمت وربوبیت)،آزمودن انسان ،پرستش خدا،دستیابی به رحمت ورضوان الاهی ومعرفت خدا.این موارد در طول یکدیگر بوده وحصول برخی منوط به دستیابی به مرحله پیشین است.
هدف ازآفرینش انسان عبادت خداست.اماهدف عبادت چیست؟خداوند کمال مطلق است ونقصی ندارد تابه اوسودی رسد.بنابراین سود عبادت که همان کمال است،به خود انسان می رسد.ازآنجا که خداوند کمال مطلق است وانسان نیز فقیر محض،شرط کمال یابی آدمی اتصال به منبع کمال وکمال مطلق است واین جز از طریق عبادت وبندگی خدا به دست نمی آید.
در حدیثی آمده است:خداوندایشان رانیافریدتااز آنان سودی به دست آوردونه برای آنکه به وسیله آنان زیانی راازخود دورسازد،بلکه ایشان راآفریدتابه آنان سودبخشدوآنهارابه نعمت جاویدبرساند.
پیش ازآنکه خداوند فعلی راانجام دهدوچیزی رابیافریند،نخست محدوده زمانی ومکانی ودیگر خصوصیات آن رامعین می دارد.این محدوده وخصوصیات قدر نام داردومشخص نمودن این محدوده وخصوصیات نیز تقدیرنامیده می شود.
قضابه معنای حکم خدا به انجام فعل وخلقت یک چیز است.پس از آنکه خداوند اندازه وحدچیزی رادر علم فعلی ولوح وتقدیر مشخص کرد،به ایجاد آن حکم می کندوسپس آن شی ء درخارج موجود می شود.